Zaburzenia Å›wiadomoÅ›ci mogÄ… mieć różne nasilenie: od sta­nu lekkiego zamroczenia z zaburzeniami orientacji w czasie i miejscu, poÅ‚Ä…czonego niejednokrotnie z pobudzeniem ruchowym, poprzez stany przypominajÄ…ce gÅ‚Ä™boki sen bez reakcji na bodźce Å›wietlne i dźwiÄ™ko­we aż do gÅ‚Ä™bokiej Å›piÄ…czki, w której osoba nieprzytomna nie reaguje nawet na silne bodźce bólowe. Jako standardowy bodziec bólowy pro­ponuje siÄ™ pocieranie pięściÄ… okolicy mostka lub silny uchwyt dwoma palcami za miÄ™sieÅ„ kapturowy biegnÄ…cy od karku do ramienia. OcenÄ™ przytomnoÅ›ci uzupeÅ‚nia siÄ™ oglÄ…dajÄ…c gaÅ‚ki oczne. Należy zwrócić uwagÄ™ na tzw. zborność gaÅ‚ek ocznych, tzn. czy sÄ… one usta­wione symetrycznie, zbieżnie (jak w zezie), rozbieżnie czy w ogóle nie­symetrycznie. Ponadto trzeba oceniać źrenice: ich wielkość — mogÄ… być nadmiernie wÄ…skie „szpilkowate” lub nadmiernie szerokie — oraz symetryczność. Należy również sprawdzić reakcjÄ™ źrenic na Å›wiatÅ‚o — powinny siÄ™ symetrycznie zwÄ™zić po rozwarciu powiek. OcenÄ™ stanu Å›wiadomoÅ›ci i obserwacjÄ™ gaÅ‚ek ocznych należy zapamiÄ™tać i przeka­zać przybyÅ‚emu lekarzowi, ponieważ może to mieć duże znaczenie dla ustalenia prawidÅ‚owego rozpoznania i dalszego leczenia w szpitalu. Z tych samych powodów warto również ocenić napiÄ™cie mięśni — tzn. czy poszkodowany wykonuje ruchy koÅ„czynami (którymi?), czy też sÄ… one zupeÅ‚nie wiotkie.